Απόρριψη έφεσης του ελληνικού δημοσίου κατά απόφασης που έκανε πρωτοδίκως δεκτή την προσφυγή στρατιωτικού λόγω φορολόγησης του επιδόματος αλλοδαπής (2849/2013 Δ.Εφ. Θεσ/νικης) (ΠΗΓΗ: www.nb.org)
Αριθ.απόφ. 2849/2013
TO ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ Ε'
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα.
Σκέφθηκε κατά το Νόμο.
Η κρίση του είναι η εξής:
1. Επειδή νόμιμα εισάγεται η υπόθεση για συζήτηση και κρίση ύστερα από την έκδοση της 687/ 2013 αναβλητικής απόφασης. Με την κρινόμενη έφεση διώκεται η εξαφάνιση της 133/2010 απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Σερρών, με την οποία έγινε δεκτή προσφυγή του εφεσίβλητου και ακυρώθηκε η 5896/2005 αρνητική απάντηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ηράκλειας Σερρών σχετικά με την υπαγωγή σε φόρο ποσού 29.496 ευρώ που αυτός έλαβε ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή κατ' άρθρο 135 παρ. 4 του ν. 2954/1998 και 17 του ν. 2685/1999 κα την επιστροφή φόρου ύψους 4.424,40 ευρώ.
2. Νομίμως εχώρησε η συζήτηση της υπόθεσης παρά την απουσία του εφεσίβλητου, ο οποίος νομίμως κλήθηκε να παραστεί όπως προκύπτει από το από 6.9.2013 αποδεικτικό της δικαστικής επιμελήτριας Α.Τ.
3. Επειδή, στο άρθρο 92 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν.2717/1999, ΦΕΚ 97 Α'). όπως η παράγραφος 2 αυτού αντικαταστάθηκε από την παράγραφο 1 του-άρθρου 10 του ν.3659/2008 (ΦΕΚ 77 Α'), ορίζεται ότι: « 1. Σε έφεση υπόκεινται οι αποφάσεις που εκδίδονται σε πρώτο βαθμό. 2. Δεν υπόκεινται σε έφεση αποφάσεις που αφορούν σε χρηματικές διαφορές, αν το αντικείμενο τους δεν υπερβαίνει το ποσό των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ.Το αντικείμενο της διαφοράς προσδιορίζεται από το ποσό, το οποίο, καθορίζεται με την πρωτόδικη απόφαση…………………………… 3. Ειδικώς, στις χρηματικού περιεχομένου φορολογικές εν γένει διαφορές, όταν από το νόμο προβλέπεται η από μέρους του φορολογουμένου υποβολή δήλωσης πριν από την έκδοση της σχετικής πράξης. Ως αντικείμενο της διαφοράς θεωρείται για μεν τη Διοίκηση η διαφορά του κύριου φόρου που προκύπτει ανάμεσα σε εκείνον που ορίστηκε με την πράξη και σε αυτόν που καθορίστηκε με την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, για δε το φορολογούμενο η διαφορά του κύριου φόρου που προκύπτει ανάμεσα σε εκείνον που αντιστοιχεί στη δήλωση και σε αυτόν που καθορίστηκε με την Απόφαση.».
4. Επειδή στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας ο εφεσίβλητος, στρατιωτικός υπάλληλος τουΥπουργείου Εθνικής Άμυνας, που υπηρέτησε το έτος 2001 στη Νάπολι τηςΙταλίας σε ελληνική αντιπροσωπεία τουNATO, με τη δήλωση φορολογίαςεισοδήματος του οικονομικού έτους 2002 ( χρήση 1.1.- 31.12.2001), που υπέβαλε στη Δ.Ο.Υ. …….. Σερρών, δήλωσε, μεταξύ άλλων, (ως εισόδημα που φορολογείται με ειδικό τρόπο το ποσό των 10.050.762 δρχ. ήδη 29.496 € , το οποίο του χορηγήθηκε ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή σύμφωνα με το άρθρο 135 παρ. 4 του Ν.2594/1998. Αυτό φορολογήθηκε αυτοτελώς με συντελεστή 15% κατ' άρθρο 14 παρ. 4 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. Με την παρακράτηση του φόρου κατά την είσπραξη του. Στην συνέχεια ο ως άνω υπέβαλε στην ίδια Δ.Ο.Υ. την από 30.11.2005 αίτηση, περιέχουσα δήλωση ανάκλησης κατά το μέρος που αφορούσε το πιο πάνω ποσό, με την οποία δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί εισόδημα και δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, καθότι του χορηγήθηκε προς κάλυψη των αυξημένων δαπανών διαβίωσης στην αλλοδαπή ( Νάπολι- Ιταλίας) και συνεπώς ότι μη νομίμως φορολογήθηκε και πρέπει να του επιστραφεί, ως αχρεωστήτως ο καταβληθείς γι" αυτό φόρος. Ο Προϊστάμενος της ως άνω Δ.Ο.Υ. με την υπ'αρ. πρωτ, 5896/2005 αρνητική απάντηση του απέρριψε την αίτηση αυτή λόγω παρόδου του οικείου οικονομικού έτους επιπλέον δε για το λόγο ότι αυτό φορολογείται αυτοτελώς με μοναδικό συντελεστή 15%. Όμως. προσφυγή του εφεσίβλητου κατά της αρνητικής απάντησης της διάδικης αρχής έγινε δεκτή από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο . το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση έκρινε ότι το ποσό των 29.496 ευρώ που έλαβε ο εφεσίβλητος κατά το διάστημα από 1-1-2001 έως 31-12-2001 ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή, κατ άρθρο 135 παρ.4 του Ν.2594/1998, δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, διότι δεν συγκεντρώνει τα εννοιολογικά γνωρίσματα στοιχεία του εισοδήματος και ότι μη νομίμως αυτό φορολογήθηκε, έκανε δε δεκτή την ανάκληση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του και διέταξε την επιστροφή του. φόρου .ποσού 4,424.40 ευρώ .που παρακρατήθηκε αχρεωστήτως. Με την υπό κρίση έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της κρίσης αυτής.
5. Επειδή η διαφορά που άγεται ενώπιον του δικαστηρίου αφορά στην επιστροφή του φόρου των 4.424.40 ευρώ. η εκκαλούμενη απόφαση είναι, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις, ανέκκλητη ( όριο εκκλητού 5.000 ευρώ) και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως απαράδεκτη.
ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ
Απορρίπτει την έφεση.
Απαλλάσσει το εκκαλούν από τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 18-12-2013, όπου και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού στις 23-12-2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
(ΠΗΓΗ: www.nb.org)