ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α1′ Πολιτικό Τμήμα
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 270 παρ.2 εδ γ’ ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου ή προξένου λαμβάνονται υπόψη το πολύ τρεις για κάθε πλευρά και μόνο αν έχουν δοθεί ύστερα από κλήτευση του αντιδίκου δύο τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες πριν από τη βεβαίωση και αν πρόκειται να δοθούν στην αλλοδαπή, οκτώ ημέρες πριν από αυτή. Από τη διάταξη αυτή η οποία εξαρτά το παραδεκτό του εν λόγω αποδεικτικού μέσου από την προηγούμενη κλήτευση του αντιδίκου για να δυνηθεί να παραστεί κατά την εξέταση συνάγεται ότι απαιτείται στη σχετική κλήση να ορίζεται κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο ο χρόνος και ο τόπος της εξέτασης και ότι αν τούτο δεν συμβεί η ένορκη βεβαίωση που έγινε χωρίς την παρουσία του αντιδίκου είναι ανύπαρκτη ως αποδεικτικό μέσο και δεν λαμβάνεται υπόψη.
Με τους λόγους της αναίρεσης, πρώτο κατά το σχετικό του μέρος, δεύτερο και τρίτο αποδίδεται κατ’ εκτίμηση ότι το Εφετείο υπέπεσε στην πλημμέλεια που προβλέπεται μόνο από το άρθρο 559 αριθ. 11 α’ Κ.Πολ.Δ. διότι παρά το νόμο έλαβε υπόψη του τις υπ’ αριθμ. 490 και 491/28-2-2008 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά τις οποίες προσκόμισε και επικαλέστηκε ο αναιρεσίβλητος προς απόδειξη του αγωγικού του ισχυρισμού ότι ο ισχυρός κλονισμός της εγγάμου σχέσεως αυτών επήλθε από λόγο που αφορά το πρόσωπο της εναγομένης, καθόσον οι βεβαιώσεις αυτές δόθηκαν παρά το γεγονός ότι στην από 22-2-2008 κλήση για εξέταση μαρτύρων που της επιδόθηκε δεν προσδιοριζόταν κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο ο τόπος και ο χρόνος στον οποίο θα γινόταν η εξέταση των μαρτύρων ενόψει του ότι εκαλείτο αυτή να παρασταθεί συγχρόνως σε περισσότερα καταστήματα που προσδιορίζονταν συγχρόνως διαζευκτικά και συμπλεκτικά. Από την επισκόπηση της από 22-2-2008 κλήσης του αναιρεσίβλητου που επιδόθηκε στην αναιρεσείουσα προκύπτει ότι ο πρώτος γνωστοποίησε στη δεύτερη την πρόθεσή του να εξετάσει μάρτυρες ενώπιον όπως κατά λέξη αναγράφεται: “του/της κ. Ειρηνοδίκου Πειραιώς ή/και του/της κ. Ειρηνοδίκη Αθηνών και ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς κ. Πελαγίας Λεοντιάδου” και περαιτέρω την κάλεσε όπως επίσης κατά λέξη αναφέρεται “ενώπιον του/της κ. Ειρηνοδίκου Πειραιώς ή/και του/της Ειρηνοδίκου Αθηνών κατά τις ακόλουθες ημερομηνίες 1. Την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008 και ώρες 09.30′, 10.00′, 10.30′, 11.00′, 1130′, 12.00′ και 12.30′, 2. Την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008 και ώρες 09.30′, 10.00′, 10.30′, 11.00′, 11.30′, 12.00′ και 12.30′ και 3. Την Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008 και ώρες 09.30′, 10.00′, 10.30′, 11.00′, 11.30′, 12.00′ και 12.30′, 4. Την Τρίτη 11 Μαρτίου 2008 και ώρες 09.30′, 10.00′, 10.30′, 11.00′, 11.30′, 12.00′ και 12.30′. 5. Την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008 και ώρες 09.30′, 10.00′, 10.30′, 11.00′, 11.30′, 12.00′ και 12.30′.
Παράλληλα προτίθεμαι να εξετάσω μάρτυρες ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς κ. Πελαγίας Π. Λεοντιάδου στο συμβολαιογραφείο της το οποίο βρίσκεται στον πέμπτο (5ο) όροφο επί της οδού … αρ. 25 στον Πειραιά το απόγευμα της Πέμπτης 28 Φεβρουαρίου 2008 και ώρες 14.00′, 15.00′, 16.00′, 17.00′ και 18.00′ καθώς και ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς Καλλιόπης Σουγλή στο συμβολαιογραφείο της το οποίο βρίσκεται στον δεύτερο (2ο) όροφο στην … αρ.19 στον … την Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008 και ώρες 13.00′, 14.00′, 15.00′, 16.00′, 17.00′ και 18.00′”. Ο με τον ανωτέρω κατά διαζευκτικό τρόπο προσδιορισμός στην κλήση περισσοτέρων τόπων και χρόνων για την εξέταση των μαρτύρων δεν είναι σαφής και συγκεκριμένος ώστε να παρέχεται στην αναιρεσείουσα η δυνατότητα να παρασταθεί κατά την εξέταση και συνακόλουθα δεν πληρούται στην προκειμένη περίπτωση η απαιτούμενη από τη διάταξη του άρθρου 270 παρ. 2 εδ.γ’ Κ.Πολ.Δ. προϋπόθεση της προηγούμενης κλήτευσης της αντιδίκου γι’ αυτό και οι δοθείσες παρά την έλλειψη αυτή ως άνω δύο ένορκες βεβαιώσεις χωρίς να παρίσταται η αναιρεσείουσα είναι ανύπαρκτες ως αποδεικτικά μέσα. Επομένως το Εφετείο που έλαβε υπόψη τις ένορκες αυτές βεβαιώσεις για τη συναγωγή του αποδεικτικού πορίσματος υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθ. 11 περ. α’ Κ.Πολ.Δ. γι’ αυτό και οι εξεταζόμενοι ως άνω λόγοι αναίρεσης είναι βάσιμοι.
Κατ’ ακολουθίαν πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά τους βάσιμους ως άνω λόγους και να παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο σύμφωνα με το άρθρο 580 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ. όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 του ν. 4055/2012 και κατά διορθωτική ερμηνεία αυτού, αφού είναι δυνατή η σύνθεσή του από άλλους δικαστές πλην εκείνων που εξέδωσαν την αναιρούμενη απόφαση παρελκούσης ύστερα από αυτά της έρευνας των λοιπών λόγων. Εξάλλου ο αναιρεσίβλητος πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας (άρθρα 183 και 176 Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ’ αριθμ. 7118/2009 απόφαση του Εφετείου Αθηνών.
Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές.
Καταδικάζει τον αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 18 Φεβρουαρίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
(ΠΗΓΗ: WWW.JUDEX.GR)