Αριθμός αποφάσεως 31/2012
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα Ναυτικό)
Αφού μελέτησε τη δικογραφία
και σκέφθηκε κατά τον νόμο
Επειδή, η υπό κρίση προσφυγή κατά της υπ` αριθμόν 5910/2009 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, καθ` ο μέρος δι` αυτής έχει αναγνωρισθεί η από 19ης Ιουλίου 2006 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Εμποροδικείου του Λονδίνου, δια της οποίας έχει περιορισθεί η καθ` ης η κλήση - προσφεύγουσα να ακολουθήσει ως προς την διαφορά αυτής κατά της καλούσης - καθ` ης η προσφυγή μόνον την διαδικασία ενώπιον του Σώματος Διαιτητών του Λονδίνου και να απόσχει οιασδήποτε άλλης διαδικασίας ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων και έχει επιβληθεί εις βάρος αυτής δικαστική δαπάνη ποσού 33000 λιρών Αγγλίας, αρμοδίως φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου και έχει ασκηθεί νομίμως και εμπροθέσμως, αφού αντίγραφο της ως άνω αποφάσεως έχει επιδοθεί προς την καθ` ης η κλήση - προσφεύγουσα την 8η Φεβρουαρίου 2010, όπως προκύπτει από την σημείωση του δικαστικού επιμελητού του Πρωτοδικείου Αθηνών ….. επί του επιδοθέντος αντιγράφου, το δε δικόγραφο της προσφυγής έχει επιδοθεί προς την καλούσα - καθ` ης η προσφυγή την 8η Μαρτίου 2010, όπως προκύπτει από την υπ` αριθμόν 6401/2010 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητού του Πρωτοδικείου Αθηνών ….. πρέπει, συνεπώς, να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο του λόγου της κατά την τακτική διαδικασία, κατά την οποία εκδικάζεται η υπόθεση (άρθρα 43 του Κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου της 22ας Οκτωβρίου 2000 «για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις», 583, 585 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Επειδή, αφ` ενός, από την διάταξη του άρθρου 34 αρ. 1 του προαναφερομένου Κανονισμού (ΕΚ) συνάγεται ότι απόφαση εκδιδομένη από δικαστήριο κράτους μέλους δεν αναγνωρίζεται από άλλο κράτος μέλος, εάν το αρμόδιο δικαστήριο διαπιστώνει ότι η αναγνώριση θα αντέβαινε προφανώς προς την δημοσία τάξη του κράτους αναγνωρίσεως, αφ` ετέρου, κατά την διάταξη του άρθρου 33 ΑΚ, ως αντίθεση προς τη δημοσία τάξη νοείται η αντίθεση προς τις κρατούσες θεμελιώδεις πολιτειακές, ηθικές, κοινωνικές, δικαιικές ή οικονομικές αντιλήψεις (ΟλΑΠ 17/1999 ΕλλΔικ 40.1288, 1572/1981 ΝοΒ 30.1053). Απόφαση δικαστηρίου κράτους μέλους περιορίζουσα τους διαδίκους να ακολουθήσουν μόνον την διαδικασία ενώπιον του διαιτητικού σώματος του εν λόγω κράτους μέλους και να απόσχουν οιασδήποτε άλλης διαδικασίας ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων αντιβαίνει προφανώς προς την δημοσία τάξη υπό την ανωτέρω έννοια, αφού προσβάλλει αφ` ενός μεν την εθνική κυριαρχία ως περιορίζουσα την διεθνή δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων, αφ` ετέρου δε το θεσπιζόμενο από τις διατάξεις των άρθρων 20 παρ. 1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της Διεθνούς Συμβάσεως της Ρώμης «δια την προάσπισιν των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών», η οποία έχει κυρωθεί δια του άρθρου πρώτου Ν.Δ. 53/1974, δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας από τα δικαστήρια (ΔΕΚ 0185/2007, ΕφΠειρ 110/2004 Δ. 2005. 831 με παρατηρήσεις Χ. Μεϊδάνη). Εξ άλλου, η μη αναγνώριση της αλλοδαπής αποφάσεως περιλαμβάνει ως παρεπόμενο και το κεφάλαιο αυτής περί δικαστικής δαπάνης, ενώ, εάν γίνει δεκτή η προσφυγή του καθ` ου η αίτηση και κατ` εφαρμογή του άρθρου 45 παρ. 1 του προαναφερομένου Κανονισμού ανακληθεί ως προς την αναγνώριση της αλλοδαπής αποφάσεως η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου, η ανάκληση χωρεί αναγκαίως και ως προς το κεφάλαιο περί δικαστικών εξόδων, έστω και εάν η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου περιέχει και άλλα κεφάλαια, ως προς τα οποία δεν ανακαλείται, αφού τα έχοντα επιδικασθεί δικαστικά έξοδα έχουν υπολογισθεί και επί του κεφαλαίου της αναγνωρίσεως της αλλοδαπής αποφάσεως. Εν όψει των ανωτέρω, ο μόνος λόγος της υπό κρίση προσφυγής, κατά τον οποίον η προαναφερομένη αναγνωρισθείσα απόφαση του Εμποροδικείου του Λονδίνου αντιβαίνει προφανώς προς την δημοσία τάξη, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός. Κατ` ακολουθίαν, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση προσφυγή και να ανακληθεί η προσβαλλομένη απόφαση ως προς τα κεφάλαια αυτής περί αναγνωρίσεως της προαναφερομένης αποφάσεως του Εμποροδικείου του Λονδίνου και περί δικαστικών εξόδων.
Επειδή, πρέπει τα δικαστικά έξοδα της καθ` ης η κλήση - προσφευγούσης ποσού οκτακοσίων ευρώ να επιβληθούν εις βάρος της καλούσης - καθ` ης η προσφυγή ως ηττωμένης (άρθρο 176 ΚΠολΔ).
ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την προσφυγή.
Ανακαλεί την υπ` αριθμόν 5910/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ως προς τα κεφάλαια αυτής περί αναγνωρίσεως της από 19ης Ιουλίου 2006 αποφάσεως ασφαλιστικών μέτρων του Εμποροδικείου του Λονδίνου και περί δικαστικών εξόδων.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα της καθ` ης η κλήση - προσφευγούσης ποσού οκτακοσίων (800) ευρώ εις βάρος της καλούσης - καθ` ης η προσφυγή.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 4 Ιανουαρίου 2012, δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου απουσών των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων στις 26 Ιανουαρίου 2012.
Η Πρόεδρος Η Γραμματέας
(ΠΗΓΗ: LAWDB.INTRASOFTNET.COM - NOMOS)