Αριθμός Απόφασης 6827/2010 ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Όπως προκύπτει από: (α) την 3290Γ/30.9.10 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών, Δ………. Α……….., σύμφωνα με την οποία επιδόθηκε στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, για λογαριασμό της καθής η αίτηση, πιστό αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής και (β) την από 21-10-2010 βεβαίωση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, σύμφωνα με την οποία την 1-10-2010 διαβιβάστηκε το άνω δικόγραφο στην αρμόδια δικαστική αρχή της Ρουμανίας, πλην όμως, ουδεμία απάντηση περιήλθε στην υπηρεσία, η καθής η αίτηση κλήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα να παραστεί στην συζήτηση της υπό κρίση αίτησης, αφού καταβλήθηκε κάθε επιμέλεια εκ μέρους του αιτούντος για το σκοπό αυτό. Και αυτό διότι κατά την κατάθεση της αίτησης ο Δικαστής αυτού του Δικαστηρίου δεν όρισε ειδικότερο τρόπο κλήτευσης της καθής, οπότε ισχύει ο τρόπος της επίδοσης αντιγράφου της αιτήσεως κατά τις γενικές διατάξεις (Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας, Ερμηνεία Κ.Πολ.Δ., άρθρο 686, σημ.3 σελ.1337), ενώ σύμφωνα με τη διάταξη της παρ.3 του άρθρου 19 του Κανονισμού (ΕΚ) 1393/2007 του Συμβουλίου, δεν ισχύουν οι δεσμεύσεις του κανονισμού αυτού, στην περίπτωση των ασφαλιστικών μέτρων.
Η καθής η αίτηση όμως, δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο στη δικάσιμο αυτή, κατά την οποία εκφωνήθηκε η υπόθεση και συνεπώς, πρέπει να δικαστεί ερήμην. Το Δικαστήριο ωστόσο θα προχωρήσει στην συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες, όπως αυτό συνάγεται από τα άρθρο 699 και 696 παρ.1 του Κ.Πολ.Δ. (Βλ. και Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, τέταρτη έκδοση, σελ.50).
Κατά το άρθρο 8 του Κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 2003 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε νομικές διαφορές και αναφορές γονικής μέριμνας, ο οποίος κατάργησε τον Κανονισμό (ΕΚ 1347/2000, έχει δε δεσμευτική ισχύ σε όλα τα κράτη μέλη, σύμφωνα με τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (άρθρο 72 αυτού): «Ι. Τα δικαστήρια κράτους μέλους έχουν δικαιοδοσία επί θεμάτων, που αφορούν τη γονική μέριμνα παιδιού, το οποίο έχει συνήθη διαμονή σε αυτό το κράτος μέλος κατά τη στιγμή της άσκησης της προσφυγής. 2 Η παράγραφος 1 δεν θίγει τις διατάξεις των άρθρων 9, 10 και 12».
Κατά το άρθρο 10 του ίδιου κανονισμού «Σε περίπτωση παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης του παιδιού, τα δικαστήρια του κράτους μέλους, στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση του, διατηρούν την αρμοδιότητα τους έως ότου το παιδί έχει αποκτήσει συνήθη κατοικία σε άλλο κράτος μέλος και (α) κάθε πρόσωπο, ίδρυμα και οργάνωση που έχει δικαίωμα επιμέλειας, έχει συγκατατεθεί στη μετακίνηση ή κατακράτηση ή (β) το παιδί έχει διαμείνει σε αυτό το άλλο κράτος μέλος για περίοδο τουλάχιστον ενός έτους, αφότου το πρόσωπο, το ίδρυμα ή οιαδήποτε άλλη οργάνωση, που έχει δικαίωμα επιμέλειας, γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο, στον οποίο ευρίσκεται το παιδί και το παιδί έχει ενταχθεί στο νέο περιβάλλον του, συντρέχει δε μια από τις παρακάτω προϋποθέσεις:
(ι) εντός ενός έτους, αφότου ο δικαιούχος της επιμέλειας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο, στον οποίο ευρίσκεται το παιδί, δεν έχει υποβληθεί αίτηση επιστροφής ενώπιον των αρμοδίων αρχών του κράτους μέλους, στο οποίο έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται το παιδί, (ιι) έχει ανακληθεί αίτηση επιστροφής την οποία υπέβαλε ο δικαιούχος της επιμέλειας και δεν έχει υποβληθεί νέα αίτηση εντός της προθεσμίας που προβλέπεται στο σημείο, (ιιι) έχει περατωθεί υπόθεση ενώπιον δικαστηρίου του κράτους μέλους, στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του, αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11 παράγραφος 7, (iv) τα δικαστήρια του κράτους μέλους, στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση του, έχουν εκδώσει απόφαση για επιμέλεια που δεν συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού».
Από τις ανωτέρω διατάξεις του Κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003, θεωρούμενες σε συσχετισμό και με το περιεχόμενο του προοιμίου του, συνάγονται τα εξής: (1) Προσδιοριστική της δικαιοδοσίας των δικαστηρίων κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα γονικής μέριμνας τέκνου είναι η κατά την υποβολή της προσφυγής συνήθης διαμονή του, η οποία διατηρείται σε περίπτωση παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης του, εωσότου αποκτήσει αυτό συνήθη κατοικία σε άλλο κράτος μέλος.
Για να συμβεί τούτο θα πρέπει είτε να υπάρξει συγκατάθεση του προσώπου, που έχει την επιμέλεια του τέκνου, είτε να παρέλθει χρονικό διάστημα ενός έτους από την παράνομη μετακίνηση του τέκνου και να έχει ενταχθεί τούτο στο νέο περιβάλλον του, επί πλέον δε συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις του άρθρου 10 (ΑΠ 873/2010 ΤΝΠ ΔΣΑ).
Με την κρινόμενη αίτηση ο αιτών εκθέτει, ότι από τα τέλη του έτους 2008 βρίσκεται σε διάσταση με την καθής σύζυγο του, με την οποία έχουν αποκτήσει δύο τέκνα, την Π – Ν και την Α – Π, ότι από την 15-8-2009 η καθής κατακρατεί παράνομα τα τέκνα του στην πόλη Ιασί της Ρουμανίας και ότι παρεμποδίζει με κάθε τρόπο την επικοινωνία του με αυτά. Ζητεί δε, επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση να του ανατεθεί προσωρινά η γονική μέριμνα ή η επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων τέκνων του και σε περίπτωση αποφατικής δικαστικής κρίσης, όπως περιορίστηκε το αίτημα αυτό με το από 22-10-2010 έγγραφο σημείωμα του αιτούντος, να προσδιοριστεί δικαστικά ο τρόπος επικοινωνίας του με αυτά. Με αυτό το περιεχόμενο η αίτηση αρμοδίως και παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. Κ.Πολ.Δ.) , το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα με τις παραπάνω εκτιθέμενες νομικές σκέψεις, αφού η υπό κρίση αίτηση κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου την 6-8-2010, δηλαδή προ της συμπλήρωσης έτους από την επικαλούμενη από τον αιτούντα παράνομη κατακράτηση των τέκνων του. Είναι δε νόμιμη και στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1514, 1518, 1520 ΑΚ και 735 Κ.Πολ.Δ. Πρέπει επομένως, να εξεταστεί περαιτέρω για να κριθεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος Δέσποινας Παλαιολόγου που εξετάστηκε στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου και τα προσκομιζόμενα έγγραφα πιθανολογήθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στην πόλη Ιασί της Ρουμανίας την 13-7-1999 και στη συνέχεια ήλθαν στην Ελλάδα, όπου εγκαταστάθηκαν στο Κερατσίνι. Από το γάμο αυτό απέκτησαν δύο τέκνα, την Π – Ν που γεννήθηκε την 11-10-2003 και την Α- Π που γεννήθηκε την 17-6-2008. Οι σχέσεις των διαδίκων δεν εξελίσσονταν ομαλά και από τα τέλη του 2008 βρίσκονται σε διάσταση. Η καθής μετέβαινε περιοδικά με τα άνω τέκνα στη Ρουμανία, όπου ζει η αδελφή της και στη συνέχεια επέστρεφε στην Ελλάδα. Την 15-8-2009 αναχώρησε και πάλι με τα τέκνα για τη Ρουμανία, με τη συναίνεση του αιτούντος ο οποίος πίστευε ότι θα επέστρεφε και πάλι στην Ελλάδα. Λίγες ημέρες αργότερα όμως, η καθής του δήλωσε τηλεφωνικά ότι δεν θα επέστρεφε άλλο στην Ελλάδα ότι θα έμενε οριστικά και μόνιμα στη Ρουμανία στην οικία της αδελφής της και ότι ο αιτών δεν θα ξαναέβλεπε τα τέκνα του. Έκτοτε η καθής η αίτηση παρεμποδίζει την επικοινωνία του αιτούντος μ’ αυτά. Το συμφέρον των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, που συνιστάται στην ομαλή σωματική και ψυχοπνευματική ανάπτυξη τους, προς τον σκοπό εξελίξεως τους σε ανεξάρτητες και υπεύθυνες προσωπικότητες, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί στην προκειμένου περίπτωση από την παρουσία και των δύο γονέων τους, αφού έχει επέλθει διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης αυτών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η καθής κατακρατεί παράνομα τα τέκνα των διαδίκων στη Ρουμανία, χωρίς τη συναίνεση του αιτούντος και χωρίς να της έχει ανατεθεί με δικαστική απόφαση η επιμέλεια αυτών, το γεγονός ότι ο αιτών ο οποίος εργάζεται ως εφημερεύων ιατρός στην ιδιωτική κλινική «Παναγία Οδηγήτρια», έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει στα τέκνα του μόνιμη κατοικία, ήρεμο περιβάλλον και καλή οικογενειακή κατάσταση για την διατροφή και την εκπαίδευση τους, τον ιδιαίτερο δεσμό που έχει μ’ αυτά και ιδίως με την μεγαλύτερη θυγατέρα του Π – Ν, η οποία δεν ήθελε να φύγει από κοντά του για τη Ρουμανία, πρέπει, να ανατεθεί η προσωρινή επιμέλεια αυτών στον αιτούντα – πατέρα τους, δεδομένου ότι η λύση αυτή ενδείκνυται στην προκειμένου περίπτωση για την όσο το δυνατό καλύτερη εξυπηρέτηση του συμφέροντος των ανηλίκων. Δεν πιθανολογήθηκε, όμως, ότι στην προκειμένη περίπτωση συντρέχει επείγουσα περίπτωση, που να δικαιολογεί την ανάθεση και των λοιπών πλην της επιμέλειας, λειτουργιών αυτών και της εκπροσώπησης τους σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία τους, στον αιτούντα.
Συνεπώς, πρέπει η αίτηση να γίνει δεκτή κατά ένα μέρος ως ουσία βάσιμη κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό της απόφασης αυτής και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα του αιτούντος σε βάρος της καθής λόγω της ήττας της (άρθρο 176 Κ.ΠολΔ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην την καθής.
Δέχεται κατά ένα μέρος την αίτηση.
Αναθέτει προσωρινά την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων Π-Ν και Α-Π αποκλειστικά στον αιτούντα.
Επιβάλλει σε βάρος της καθής τη δικαστική δαπάνη του αιτούντος, το ποσό της οποίας ορίζει σε τριακόσια (300) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στον Πειραιά την 29η Νοεμβρίου 2010.
