ΑΡΙΘΜΟΣ 1/2012
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ
(ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ)
Συγκροτήθηκε από τον Ειρηνοδίκη Καλύμνου Πέτρο Νικάκη και την Γραμματέα Μιχαλίτσα Φουντωτού.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 28 Σεπτεμβρίου 2011 για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση :
Του αιτούντος : Αλέξανδρου Καλαντζόπουλου του Γεωργίου, κατοίκου Καλύμνου (Ενορία Αναστάσεως), ο οποίος παραστάθηκε διά της πληρεξουσίας δικηγόρου του Θεμελίνας Π. Κατέρη (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-363/30-9-2011 ΔΣΚω).
Των μετεχόντων στη δίκη πιστωτών, οι οποίοι κατέστησαν διάδικοι μετά τη νόμιμη κλήτευση τους (άρθρα 5 Ν. 3869/2010 και 748 παρ. 2 ΚΠολΔ) και παρίστανται ως εξής:
1. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Μιχαήλ Ν. Τρικοίλη (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-372/4-10-2011 ΔΣΚω).
2. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Αγγελικής-Νεκταρίας Μαρίνου (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-376/5-10-2011 ΔΣΚω).
3. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Τράπεζα Πειραιώς Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Αικατερίνης Ι. Ρήγα (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. …………/……….. ΔΣΚω).
4. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Άλφα Τράπεζα Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Γεωργίου Ν. Παπάζογλου (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-352/28-9-2011 ΔΣΚω).
5. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Νικήτα Γ. Βαζανέλλη (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-356/29-9-2011 ΔΣΚω).
6. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Γενική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα (Λ. Μεσογείων αρ. 109-111) και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Αγγελικής-Νεκταρίας Μαρίνου (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-375/8-10-2011 ΔΣΚω).
7. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Αγροτική Τράπεζα
της Ελλάδος Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία δεν παραστάθηκε.
8. Η ανώνυµη εταιρεία παροχής πιστώσεων µε την επωνυµία
«Hellenic Post Credit», που εδρεύει στην Παιανία, επί της Αττικής Οδού (40ο χλμ ΣΕΑ Μεσογείων) και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Σεβαστής-Μαρίας Κουφού (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ……….http://lawsavvidou.gr/……. ΔΣΚω).
9. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «CITIBANK INTERNATIONAL plc» ως ειδική διάδοχος της CITIBANK N.A.,που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Ελένης Ν. Μπλάνη (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-348/28-9-2011 ΔΣΚω).
10. Ο συνεταιρισμός περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «Συνεταιριστική Τράπεζα Δωδεκανήσου», που εδρεύει στη Ρόδο και εκπροσωπείται νόμιμα, ο οποίος δεν παραστάθηκε.
11. Το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (ν.π.δ.δ.) με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ, που εδρεύει στην Αθήνα (οδός Ακαδημίας αρ. 40) και εκπροσωπείται νόµιµα από τον Προϊστάμενο της Γενικής Διεύθυνσής του, το οποίο παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου του Κλεοπάτρας Α. Παπακωνσταντίνου (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ……/……… ΔΣΚω).
12. Η ανώνυµη τραπεζική εταιρία µε την επωνυµία «Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Ελλάδος Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα (οδός Πεσμαζόγλου αρ. 4-6) και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Άννας Μ. Μπιλλήρη (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-361/29-9-2011 ΔΣΚω).
Της κυρίως παρεμβαίνουσας : ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΝΤΑΪΝΕΡΣ ΚΛΑΜΠ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΠΙΣΤΩΣΕΩΝ» (δ.τ. «DINERS CLUB») κατά τροποποίηση της επωνυμίας της ανώνυμης εταιρείας «ΝΤΑΪΝΕΡΣ ΚΛΑΜΠ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (δ.τ. «DINERS CLUB») δυνάμει της υπ’ αριθμ. 41013/2004 αποφάσεως του Νομάρχη Αθηνών, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Ελένης Ν. Μπλάνη (γραμ. προείσπρ. δικηγ. αμοιβής υπ’ αριθμ. ΠΛ-ΚΛ-349/28-9-2011 ΔΣΚω).
Ο αιτών με την από 29-3-2011 αίτησή του, εκούσιας δικαιοδοσίας, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του δικαστηρίου αυτού με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 3/29-3-2011 ζήτησε όσα αναφέρονται σ’ αυτή. Για τη συζήτηση της αίτησης ορίστηκε αρχικά δικάσιμος η 8-6-2011 και μετ’ αναβολήν αυτή, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, κατά την οποία η τελευταία ως άνω ανώνυμη εταιρεία άσκησε κύρια παρέμβαση με τις προτάσεις της, ζητώντας να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτές. Το δικαστήριο μετά την εκφώνηση της υπόθεσης από το οικείο πινάκιο και κατά την σειρά της εγγραφής της σ’ αυτό
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Όπως προκύπτει από τις εκθέσεις επίδοσης υπ’ αριθμ. 11.998/13-4-2011 του δικαστικού επιμελητή του
Πρωτοδικείου Αθηνών Κωνσταντίνου Ανδ. Σακκά και 9712Γ΄/11-4-2011 του δικαστικού επιμελητή
του Πρωτοδικείου Ρόδου Μιχαήλ Κ. Καρακατσάνη, που προσκομίζει και επικαλείται ο αιτών,
αντίγραφο της αίτησής του, στην οποία εμπεριέχονται η κατάσταση η προβλεπόμενη στο άρθρο 5 παρ. 1
περ. β' του Ν. 3869/2010 και προτεινόμενο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του με την αναφερόμενη στο
ίδιο άρθρο υπό στοιχείο γ' πρόσκληση, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση, επιδόθηκε
νόμιμα και εμπρόθεσμα στις περιλαμβανόμενες στην υποβληθείσα από αυτόν κατάσταση πιστώτριες Τράπεζες
με την επωνυμία «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε» και «ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
ΣΥΝΕ.», αντίστοιχα. Επομένως, εφόσον αυτές δεν εμφανίσθηκαν κατά την παραπάνω δικάσιμο, όταν η
υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το πινάκιο, πρέπει να δικασθούν ερήμην, πλην όμως η συζήτηση)
της υπόθεσης θα προχωρήσει σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (άρθρ. 754 παρ. 2 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Με την διάταξη του άρθρ. 1 του Ν. 3869/2010, που αφορά τη «Ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄130/3-8-2010), ορίζεται ότι : «1. Φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα κι έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους (εφεξής οφειλέτες) δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 για τη ρύθμιση των οφειλών αυτών και απαλλαγή. Την ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής. 2. Δεν επιτρέπεται η ρύθμιση οφειλών που : α) έχουν αναληφθεί το τελευταίο έτος πριν την υποβολή της αίτησης για την έναρξη της διαδικασίας, κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 4 του παρόντος νόμου και β) που προέκυψαν από αδικοπραξία που διαπράχθηκε με δόλο, διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού, τέλη προς Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και εισφορές προς οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης. 3. Απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου μπορεί να γίνει μόνο μία φορά». Ακολούθως, στις διατάξεις των άρθρων 2, 3 και 4 του ίδιου νόμου, γίνεται αναφορά στη διαδικασία εξωδικαστικού συμβιβασμού, στο αρμόδιο δικαστήριο και στην κατάθεση των εγγράφων στη γραμματεία του δικαστηρίου και ιδίως της αίτησης, για την έναρξη της. διαδικασίας ενώπιον αυτού. Εξάλλου, η εισοδηματική στενότητα, τα υψηλά επιτόκια στο χώρο ιδίως της καταναλωτικής πίστης, οι επιθετικές πρακτικές προώθησης των πιστώσεων, ατυχείς προγραμματισμοί, απρόβλεπτα γεγονότα στη ζωή των δανειοληπτών ( απώλεια εργασίας κ.ά.), αποτέλεσαν παράγοντες που - δρώντας υπό την απουσία θεσμών συμβουλευτικής υποστήριξης των καταναλωτών σε θέματα υπερχρέωσης - συνέβαλαν ανενόχλητα στην αυξανόμενη υπερχρέωση νοικοκυριών, τα οποία - αδυνατώντας στη συνέχεια να αποπληρώσουν τα χρέη τους - υπέστησαν και υφίστανται τις αλυσιδωτά επερχόμενες καταστροφικές συνέπειες της. Προκειμένου δε να αντιμετωπιστεί το πραγματικό -ιδιαίτερα μεγάλο και οξυμένο -πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, κατά τρόπο ουσιαστικό, σύγχρονο, θεσμικό, εναρμονισμένο με τις επιταγές ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους δικαίου, θεσπίστηκαν οι διατάξεις αυτού του νόμου, με τους όρους και τις προϋποθέσεις, που θέτει (βλ. σχετ.
ΜΠρΑθ 8326/2010, ΜΠρΑθ 7794/2010, TNΠΝομος).
Περαιτέρω, η αρχή της καλόπιστης εκτέλεσης των ενοχών, που καθιερώνεται από τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ, στοχεύει στην οριοθέτηση της παροχής και στην επαναφορά της ισορροπίας των παροχών, που διαταράχθηκε από διάφορα περιστατικά - προβλεπτά ή απρόβλεπτα - με κριτήρια αντικειμενικά, για την ασφάλεια των συναλλαγών και γενικότερα του δικαίου (βλ. σχετ. Β. Βαθρακοκοίλης, «Αναλυτική ερμηνεία - νομολογία του ΑΚ», τ. Ι, έκδοση 1994, άρθρ. 288, σελ. 423). Με το Ν.3869/2010 παρέχεται η δυνατότητα της ρύθμισης -για το φυσικό πρόσωπο - των χρεών του, με απαλλαγή από αυτά και βρίσκει τη νομιμοποίησή της ευθέως στο ίδιο το κοινωνικό κράτος δικαίου, που επιτάσσει να μην εγκαταλειφθεί ο πολίτης σε μία - χωρίς διέξοδο και προοπτική - κατάσταση, από την οποία - άλλωστε - και οι πιστωτές δεν μπορούν να αντλήσουν κανένα κέρδος. Μία τέτοια απαλλαγή χρεών δεν παύει όμως να εξυπηρετεί κι ευρύτερα το γενικό συμφέρον, καθώς οι πολίτες επανακτούν, μέσω των εν λόγω διαδικασιών, την αγοραστική τους δύναμη, προάγοντας την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο Ν. 3869/2010 - εξειδικεύοντας τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ - με τις διατάξεις του στοχεύει στην οριοθέτηση της παροχής του οφειλέτη, διότι, με το πλαίσιο των διατάξεών του, καθορίζει τις προϋποθέσεις ρύθμισης των χρεών και απαλλαγής από αυτά του οφειλέτη-φυσικού προσώπου, με σκοπό να επαναφέρει την ισορροπία των παροχών μεταξύ του οφειλέτη και των πιστωτών, που, κατά κύριο λόγο, είναι οι τράπεζες (βλ. σχετ. ΕιρΘεσ 5105/2011, ΤΝΠΝομος).
Ο αιτών επικαλούμενος με την αίτησή του ότι έχει περιέλθει σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων
χρηματικών οφειλών του προς τις πιστώτριες, που αναφέρονται στην περιεχόμενη στην αίτηση αναλυτική
κατάσταση, ζητεί τη διευθέτησή τους από το δικαστήριο ώστε να επέλθει ολική ή μερική απαλλαγή του από
κάθε τυχόν υφιστάμενο υπόλοιπο των χρεών του έναντι των προαναφερομένων πιστωτών του, όπως σαφώς
συνάγεται από το όλο περιεχόμενο της αίτησης, με την εξαίρεση της κύριας κατοικίας του, σύμφωνα με το
σχέδιο διευθέτησης, που υποβάλλει και αφού ληφθούν υπόψη η περιουσιακή και οικογενειακή του κατάσταση,
που εκθέτει αναλυτικά. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των πιστωτών, που παραστάθηκαν στη δίκη αφού
πήραν το λόγο από τον Ειρηνοδίκη, αναφέρθηκαν στην πιο πάνω αίτηση και ζήτησαν την απόρριψή της.
Με το παραπάνω περιεχόμενο η αίτηση αρμόδια φέρεται για συζήτηση στο δικαστήριο αυτό, κατά την
διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας των αρθ. 741 επ. ΚΠολΔ (άρθρο 3 Ν. 3869/2010), εφόσον για το
παραδεκτό της : α) τηρήθηκε η προδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη διαμεσολάβηση προσώπου
απ’ αυτά που έχουν σχετική εξουσία από το νόμο (βλ. άρθρ. 2 Ν. 3869/2010), ο οποίος (συμβιβασμός) απέτυχε
όπως βεβαιώνεται από το διαμεσολαβητή δικηγόρο Μιχαήλ Ι. Μπιλλήρη (ΔΣΚω), β) κατατέθηκε μέσα στην
εξάμηνη προθεσμία του άρθρ. 2 παρ. 1 Ν. 3869/2010 από την αποτυχία του εξωδικαστικού συμβιβασμού
και γ) δεν εκκρεμεί άλλη αίτηση του αιτούντος για ρύθμιση των χρεών του στο Δικαστήριο αυτό ή άλλο
Ειρηνοδικείο της χώρας, ούτε έχει απορριφθεί προγενέστερη αίτησή της για ουσιαστικούς λόγους, όπως
διαπιστώθηκε μετά από αυτεπάγγελτο έλεγχο κατ’ άρθρ. 13 παρ. 2 ιδίου ως άνω νόμου (βλ. σχετική βεβαίωση
της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού με ημερομηνία 29-9-2011 και του Ειρηνοδικείου Αθηνών υπ’ αριθμ.
πρωτ. 42γ/12-1-2012). Παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση μετά : α) την εμπρόθεσμη και νομότυπη
κλήτευση των μετεχόντων πιστωτών και επίδοση σ’ αυτούς των εγγράφων του άρθρ. 5 παρ. 1 Ν. 3869/2010,
β) την εμπρόθεσμη κατάθεση στη γραμματεία του δικαστηρίου αυτού των εγγράφων του άρθρ. 4 παρ. 2 και
4 Ν. 3869/2010 (βεβαίωσης αποτυχίας του εξωδικαστικού συμβιβασμού, υπεύθυνης δήλωσης για την
ορθότητα και πληρότητα των καταστάσεων κλπ) και γ) την αποτυχία του δικαστικού συμβιβασμού,
δοθέντος ότι δεν έχει γίνει δεκτό το σχέδιο διευθέτησης οφειλών από τους µετέχοντες και μη στη δίκη
πιστωτές (βλ. τις έγγραφες απαντήσεις-αντιρρήσεις τους). Περαιτέρω, η αίτηση είναι νόμιμη στηριζόμενη
στις διατάξεις των άρθρων 1, 4, 5, 6 παρ. 3, 8, 9 και 11 του Ν.3869/2010, καθόσον με βάση τα εκτιθέμενα
σ’ αυτή περιστατικά συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του αιτούντος στη ρύθμιση του νόμου, εφόσον
πρόκειται για φυσικό πρόσωπο, στερούμενο πτωχευτικής ικανότητας, τα χρέη του δεν περιλαμβάνονται στα
εξαιρούμενα της ρύθμισης και έχει ήδη περιέλθει σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας πληρωμής των
ληξιπρόθεσμων χρεών του, επομένως πρέπει να εξεταστεί παραπέρα ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα
μετά την καταβολή των νομίμων τελών της συζήτησης.
Η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «ΝΤΑΪΝΕΡΣ ΚΛΑΜΠ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΠΙΣΤΩΣΕΩΝ» (δ.τ. «DINERS CLUB»), άσκησε κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία κύρια παρέμβαση με την οποία ζητάει να υπαχθεί στη ρύθμιση και η δική της αυτοτελής απαίτηση (ύψους 13.801,15 ευρώ από την υπ’ αριθμ. 36131000814286 πιστωτική κάρτα Diners), η οποία είχε συμπεριληφθεί από τον αιτούντα και είχε ενσωματωθεί στη συνολική απαίτηση της πιστώτριας-καθής ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «CITIBANK INTERNATIONAL plc» (ειδική διάδοχος της CITIBANK N.A.).
Στη διαδικασία ρυθμίσεως των οφειλών κατά τον N. 3869/2010 εξωδικαστική και δικαστική, δεν είναι υποχρεωτικό να κληθούν και συμμετάσχουν όλοι ανεξαιρέτως οι πιστωτές της αιτούσας. Οι μη συμμετέχοντες πιστωτές διατηρούν την ιδιότητα του τρίτου έναντι της εξελισσόμενης διαδικασίας, και σύμφωνα με τη ρητή διάταξη του άρθρου 4 παρ.6 N. 3869/2010, δεν δεσμεύονται από τα αποτελέσματά της. Οι πιστωτές αυτοί διατηρούν ακέραιες τις δικονομικές δυνατότητες ατομικής ικανοποιήσεως των δικαιωμάτων τους, για το σύνολο των αξιώσεών τους απ’ όλη την περιουσία του οφειλέτη. Παρ’ όλα αυτά δεν αποκλείεται να επιλέξουν να ασκήσουν παρέμβαση στη δίκη, αν δικαιολογούν έννομο συμφέρον όπως στην προκειμένη περίπτωση, που η απαίτηση της κυρίως παρεμβαίνουσας έχει ενσωματωθεί στις απαιτήσεις τρίτης πιστώτριας τράπεζας, η οποία και δεν αντιδικεί περί του αντιθέτου. Στην περίπτωση αυτή το σχετικό αίτημα προσδίδει στην εκούσια συμμετοχή του τρίτου στη διαδικασία, το χαρακτήρα της κύριας παρεμβάσεως, η οποία μάλιστα, μπορεί να ασκηθεί και με απλή δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά, σύμφωνα με το άρθρο 54 παρ.1 εδ.β` ΠτΚ σε συνδ.με το άρθρο 15 ν.3869/2010, κατά παράκαμψη της αντίστοιχης διατάξεως του άρθρου 752 παρ.1 ΚΠολΔ (Π. Αρβανιτάκης, Η Εκούσια Δικαιοδοσία ως διαδικαστικό πλαίσιο του N. 3869/2010 για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων). Κατόπιν τούτου, η ένδικη κύρια παρέμβαση, ως νομίμως ασκηθείσα πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν συνεκδικαζόμενη με την ένδικη αίτηση.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των πιστωτών του αιτούντος, που παραστάθηκαν στην δίκη, αφού πήραν το
λόγο από τον Ειρηνοδίκη αρνήθηκαν την ένδικη αίτηση και προέβαλαν τις ακόλουθες ενστάσεις : Η
«ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» τις ενστάσεις (αναπτύσσονται με τις από 28-9-2011 προτάσεις της) :
α) αοριστίας της ένδικης αιτήσεως, ισχυριζόμενη η εν λόγω τράπεζα ότι στην αίτηση δεν προσδιορίζονται οι
βιοτικές ανάγκες του αιτούντος και το εκτιμώμενο κόστος εκάστης αυτών με συνέπεια να καθίσταται
ανέφικτο να προσδιοριστεί η αναλογία υποχρεώσεων και εισοδημάτων του, β) απαραδέκτου της αιτήσεως
λόγω μη επίδοσης στην ενιστάμενη τράπεζα κατάστασης της υπάρχουσας περιουσίας του αιτούντος και των
εισοδημάτων του και σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του, κατ’ άρθρ. 5 παρ. 1 Ν. 3869/2010, παρά μόνο
της κρινόμενης αίτησης, γ) νόμω αβασίμου της ένδικης αιτήσεως βασιζόμενη στους ισχυρισμούς : γα) ότι
εξαιρέθηκαν από τη ρύθμιση οφειλών τα δάνεια του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, του Ταχυδρομικού
Ταμιευτηρίου και της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου, γβ) ότι υποβλήθηκε αίτημα εξαίρεσης από την
ρευστοποίηση της κύριας κατοικίας του, γγ) ότι η αδυναμία πληρωμής του αιτούντος δεν είναι μόνιμη καθώς
οφείλεται στη δυσμενή οικονομική συγκυρία, γδ) ότι ο αιτών περιήλθε σε αδυναμία πληρωμής δολίως διότι
προέβαινε σε διαρκή δανεισμό για να συμπληρώνει του εισόδημά του και προέβη σε μεταβιβάσεις (γονικές
παροχές) ολόκληρης (πλην της οικίας του) της σημαντικότατης αξίας ακίνητης περιουσίας του σε ανήλικο
τέκνο του το Σεπτέμβριο του 2010 και δ) καταχρηστικής ασκήσεως της ένδικης αίτησης με βάση, κυρίως,
τον ισχυρισμό ότι ο αντίδικός της έχει περιέλθει σε δόλια μόνιμη αδυναμία πληρωμής καθώς προκειμένου να
αποκτήσει πρόσβαση σε νέα μέσα πίστωσης αποσιώπησε ή παρέλειψε να δηλώσει την ύπαρξη των
υφιστάμενων οφειλών-υποχρεώσεων του και γενικά επέλεξε να συμπληρώσει το εισόδημά του με διαρκή
δανεισμό εν γνώσει της αδυναμίας κάλυψής τους έτσι ώστε σε συνδυασμό με τον καταδολιευτικό χαρακτήρα
των ανωτέρω μεταβιβάσεων ακινήτων, η αίτηση να αφορά κατ’ ευφημισμόν και μόνο ρύθμιση οφειλών αφού
επί της ουσίας αποτελεί αίτηση διαγραφής των οφειλών του αιτούντος προς το σύνολο των πιστωτών του.
Οι προαναφερόμενες ενστάσεις (πλην αυτών, που αφορούν θέματα ουσίας και θα κριθούν στα πλαίσια
εκτίμησης του αποδεικτικού υλικού) τυγχάνουν απορριπτέες για τους κάτωθι λόγους : α) η ένδικη αίτηση
δεν πάσχει αοριστίας για τον λόγο που προβάλλει η ενιστάμενη τράπεζα καθόσον το μηνιαίο κόστος διαβίωσης
του αιτούντος και των υπολοίπων μελών της οικογένειάς του θα εκτιμηθεί από το Δικαστήριο με βάση τα
προσκομιζόμενα σχετικά στοιχεία και τα διδάγματα της κοινής πείρας ενόψει και του ότι η τυχόν παράθεση
από τον αιτούντα οποιουδήποτε ποσού για την κάλυψη της τάδε ή της δείνα βιοτικής ανάγκης θα είχε τον
χαρακτήρα της αβεβαιότητας αφού δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι ανθρώπινες ανάγκες
λόγω και των απρόβλεπτων περιστάσεων, ενώ ο νόμος 3869/2010 δεν απαιτεί την αναφορά των δαπανών
διαβίωσης του οφειλέτη αλλά την παράθεση των περιουσιακών του στοιχείων και των εισοδημάτων του ιδίου
και της συζύγου του (άρθρ. 4 παρ. 1 εδ. β΄, 5 παρ. 1 εδ. α΄). β) η ως άνω υπό στοιχ. β ένσταση είναι αβάσιμη
διότι τα έγγραφα, που προβλέπει η διάταξη του άρθρ. 5 παρ. 1 του εν λόγω νόμου, περιέχονται (έχουν
ενσωματωθεί) δικόγραφο της ένδικης αίτησης, που επιδόθηκε στην ενιστάμενη τράπεζα εντός της (μηνιαίας)
προθεσμίας της ανωτέρω διάταξης νόμου (βλ. την υπ’ αριθμ. 11990/12-4-2011 έκθεση επίδοσης του
δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών Κωνσταντίνου Ανδ. Σακκά, που προσκομίζει με τις
προτάσεις του ο αιτών). γ) η υπό στοιχ. γ ένσταση είναι επίσης αβάσιμη (αναφορικά με τα υπό στοιχ. γα, γβ
και γδ σκέλη της ενώ οι ισχυρισμοί, που περιέχονται στο σκέλος υπό στοιχ. γγ και άπτονται της ουσίας θα
κριθούν παρακάτω) καθόσον εναπόκειται στο δικαστήριο η ρύθμιση των οφειλών του αιτούντα επ’ ωφελεία
όλων των πιστωτών του ενώ, όπως εκτιμά το Δικαστήριο, ο αιτών δεν περιέλαβε στο προτεινόμενο από τον
ίδιο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του και τα χρέη του προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και το
Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, έχοντας προφανώς την πεποίθηση ότι αυτά εξυπηρετούνται με την παρακράτηση
ποσών απευθείας από τον μισθό του (εξάλλου η κρατούσα άποψη στη νομολογία για τις υποθέσεις του
Ν. 3869/2010 εξαιρεί το ποσό, που παρακρατεί από τον μισθό του οφειλέτη το Ταμείο Παρακαταθηκών και
Δανείων, από την ρύθμιση των άρθρ. 8 και 9 του εν λόγω νομοθετήματος). Επίσης, κατά την σχετική
διδασκαλία (θεωρία), ο οφειλέτης δεν είναι υποχρεωμένος να αναφέρει το σύνολο των πιστωτών του αλλά
μόνον αυτούς, τις απαιτήσεις των οποίων επιθυμεί να υπαγάγει στην αίτηση περί απαλλαγής (Δ. Χ. Μακρής,
Κατ’ Άρθρο Ερμηνεία του Νόμου 3869/2010, εκδ. Τσίμος, Θεσ/νίκη-2011, σελ. 82-αρ. 55 με αντίθετη άποψη
του Αθ. Κρητικού). Όσον αφορά στο αίτημα εξαίρεσης της κύριας κατοικίας του αιτούντος από την
ρευστοποίηση αυτό υποβάλλεται καθόλα νόμιμα βάσει της διάταξης του άρθρ. 9 παρ. 2 του εφαρμοζομένου
εν προκειμένω νόμου. Η σχολιαζόμενη ένσταση τυγχάνει απορριπτέα και ως προς το υπό στοιχ. γδ σκέλος της,
λόγω αοριστίας, διότι δεν νοείται δολιότητα του δανειολήπτη με μόνη την ανάληψη δανειακής υποχρεώσεως,
της οποίας η εξυπηρέτηση είναι επισφαλής, αλλά απαιτείται και η πρόκληση, από τον ίδιο, άγνοιας της
επισφάλειας στους πιστωτές. Δεν εξειδικεύονται, λοιπόν, στην ένδικη αίτηση οι συγκεκριμένες ενέργειες, με τις
οποίες ο αιτών απέκρυψε από τους πιστωτές την οικονομική του κατάσταση και το σύνολο των δανειακών
του υποχρεώσεων, προκειμένου να τύχει περαιτέρω δανεισμού, δεδομένου ότι οι πιστωτές (τράπεζες εν
προκειμένω) έχουν τη δυνατότητα να εξακριβώσουν την οικονομική συμπεριφορά και τις λοιπές δανειακές
υποχρεώσεις των υποψήφιων πελατών τους.Τέλος, όσον αφορά την ένσταση της ανωτέρω τράπεζας περί
καταχρηστικής ασκήσεως της ένδικης αίτησης, αυτή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, διότι η
απαγόρευση της άσκησης του δικαιώματος - που ορίζει το άρθρο 281 ΑΚ, με τους όρους που αυτό
προβλέπει - είναι παραδεκτή μόνο για δικαίωμα, το οποίο απορρέει από διατάξεις ουσιαστικού νόμου και όχι
από διατάξεις δικονομικές (βλ. σχετ. Α.Π. 1006/1999, ΕλλΔνη 40,1718, Α.Π. 392/1997, ΕλλΔνη 38, 1842,
ΕφΠειρ 357/2005, Δ.Ε.Ε. 2005,1066, ΕφΛαρ 474/2005, Αρμ 2005,1768, ΕφΠατρ 964/2004, ΑχΝομ 2005,22,
ΕφΘεσ 1729/2003, Αρμ 2004,1401, ΕφΘρ 221/2000, DIGESTA 2003,36, ΕφΔωδ 280/1998, ΕΕμπΔ 1999,830,
ΕφΠειρ 270/1996, Δ.Ε.Ε. 1996,706, ΕφΑθ 9861/1995, ΕλλΔνη 39/172, ΕφΑθ 6428/1994, ΕλλΔνη 36,1547,
ΕφΠειρ 535/1994, ΑρχΝ 1995,415), όπως συμβαίνει εν προκειμένω. Η «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.» προέβαλε
ένσταση περί του ότι ο αιτών περιήλθε από δόλο σε αδυναμία πληρωμής, όπως αυτή αναπτύσσεται με τις από
20-9-2011 έγγραφες προτάσεις της, ισχυριζόμενη η εν λόγω τράπεζα ότι ο αιτών ενώ γνώριζε τις
περιορισμένες οικονομικές του δυνατότητες και συνεπώς την αδυναμία να ανταποκριθεί στις δανειακές του
υποχρεώσεις, δολίως ανέλαβε υποχρεώσεις συνολικού ύψους 353.181,29 ευρώ. Ο ισχυρισμός αυτός της
ενιστάμενης τράπεζας τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος διότι ακόμη και αν ανταποκρίνεται στην
πραγματικότητα, υπάρχει συνυπαιτιότητα της τράπεζας ως προς την χρηματοδότηση του αιτούντος καθώς
αυτή, επιδεικνύοντας βαρειά αμέλεια, δεν εξακρίβωσε τη δανειακή επιβάρυνση του τελευταίου μολονότι είχε
την σχετική δυνατότητα με τη συνδρομή της τεχνολογίας (ηλεκτρονικά συστήματα «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ», «ΔΙΑΣ» κλπ)
ενώ δεν πρέπει να αγνοηθεί και η επιθετική στρατηγική πώλησης τραπεζικών προϊόντων μέσω καταιγιστικών
διαφημίσεων, που χαρακτήριζε τον σχετικό οικονομικό τομέα στη χώρα μας κατά την τελευταία δεκαετία και
σχεδόν επέβαλλε στους καταναλωτές την λήψη ιδίως καταναλωτικών δανείων και πιστωτικών καρτών. Η εκ
των μετεχόντων στη δίκη πιστωτών «ALPHA ΤΡΑΠΕΖΑ Α.Ε.» προέβαλε τις ενστάσεις (αναπτυσσόμενες με τις
από 28-9-2011 προτάσεις της) περί α) αοριστίας της ένδικης αίτησης, ισχυριζόμενη η εν λόγω τράπεζα ότι με
βάση τα μηνιαία εισοδήματα του αιτούντος και της συζύγου του, όπως αυτά παρατίθενται στην ένδικη αίτηση
και πέραν από τη γενικόλογη αναφορά στην υπερχρέωση και τη συντήρηση των τριών ανηλίκων παιδιών του,
δεν φαίνεται να υπάρχουν ειδικοί λόγοι ή έκτακτες συνθήκες (ανεργία, ασθένεια κλπ) που συνέτρεξαν
οδηγώντας τον αιτούντα σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών του ώστε να
δικαιολογείται η υπαγωγή του στις ευνοϊκές διατάξεις του Ν. 3869/2010 και β) καταχρηστικής άσκησης
δικαιώματος με βάση τον ισχυρισμό ότι η εξαίρεση από το σχέδιο διευθέτησης των ενήμερων οφειλών του
αιτούντος προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Συνεταιριστική
Τράπεζα Δωδεκανήσου (ύψους 52.846,30 ευρώ), που εξυπηρετούνται κανονικά από τον ίδιο, συνιστά
διακριτική μεταχείριση των πιστωτών, που καθιστά την ένδικη αίτηση καταχρηστική. Η δεύτερη από τις
ανωτέρω ενστάσεις πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη (βλ. σκεπτικό επί της ανωτέρω υπό στοιχ. δ
ενστάσεως της «Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Α.Ε.») ενώ η υπό στοιχ. α ένσταση είναι απορριπτέα
ως αβάσιμη διότι ακριβώς η υπερχρέωση των πολιτών και ο εξ αυτής αποκλεισμός τους από την οικονομική
και κοινωνική δραστηριότητα οδήγησε στη θέσπιση του εφαρμοζομένου με την παρούσα νόμου με σκοπό την
απελευθέρωση των οφειλετών από την κατάσταση παραγωγικής αδράνειας και εγκλωβισμού στην οποία έχουν
περιέλθει (βλ. την εισήγηση του Κων. Βαμβακίδη-Προέδρου Εφετών στο Σεμινάριο της Εθνικής Σχολής
Δικαστών 29-30/9/2010) ενώ οι ειδικοί λόγοι ή έκτακτες συνθήκες ως αιτία της μόνιμης αδυναμίας πληρωμής
χρεών έχουν να κάνουν με την περίπτωση, που προβλέπεται στη διάταξη του άρθρ. 8 παρ. 5 Ν. 3869/2010
και αφορά την δυνατότητα του δικαστηρίου για προσδιορισμό μικρού ύψους ή μηδενικών καταβολών και
τον επαναπροσδιορισμό αυτών μετά από νέα δικάσιμο, κάτι το οποίο δεν συντρέχει στην κρινόμενη υπόθεση,
που ο αιτών προτείνει την καταβολή ποσού ύψους 500,00 ευρώ με την προοπτική να αυξηθεί αυτό εάν το
παρόν Δικαστήριο κρίνει στη συνέχεια ότι υπάρχει η σχετική δυνατότητα. Η εκ των μετεχόντων στη δίκη
πιστωτών «ΤΡΑΠΕΖΑ EFG EUROBANK ERGASIAS Α.Ε.» προέβαλε τις ενστάσεις (αναπτυσσόμενες με τις από
28-9-2011 προτάσεις της) περί α) απαραδέκτου λόγω αοριστίας της υπό κρίση αιτήσεως με βάση τους
ισχυρισμούς ότι αα) ο αιτών δεν επεξηγεί ούτε αιτιολογεί ούτε αναφέρει κάποια συγκεκριμένα περιστατικά ή
ανυπέρβλητες δυσχέρειες (λ.χ. κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας), από τις οποίες να συνάγεται ότι αυτός έχει
περιέλθει σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των οφειλών του δεδομένου ότι το μηνιαίο εισόδημα του ιδίου
ανέρχεται, με βάση την ομολογία του, στο ποσό των 1.900,00 ευρώ και της συζύγου του στο ποσό των
979,25 ευρώ, αβ) ενώ ο αιτών ομολογεί ότι έχει την ψιλή κυριότητα τριών αγροτεμαχίων στον οικισμό
Καρθιανά του νομού Χανίων Κρήτης, εκτάσεως 1.000 τ.μ. έκαστο και μίας παλαιάς πετρόκτιστης οικίας (επί
ενός εξ αυτών) εμβαδού 72 τ.μ., αποφεύγει και παραλείπει να προσδιορίσει στην κατάσταση τα εισοδήματα
που ενδεχομένως προκύπτουν από τους καρπούς των ακινήτων αυτών, ήτοι από την εκμίσθωσή τους,
η οποία κατά αντικειμενική κρίση θα μπορούσε να του αποφέρει μηνιαίως ένα πρόσθετο εισόδημα και αγ)
δεν αναφέρει ούτε προσδιορίζει, έστω και κατά προσέγγιση, ποιές είναι οι βιοτικές ανάγκες του ιδίου και της
οικογένειάς του ώστε να μπορεί να εξεταστεί η ουσιαστική οικονομική του δυνατότητα σε σχέση με τις
υποχρεώσεις και τις οφειλές του. β) ένσταση νομικής αβασιμότητας της αιτήσεως με βάση τον ισχυρισμό ότι
είναι νόμω αβάσιμο το αίτημα του αντιδίκου περί ρύθμισης των οφειλών του σε δόσεις για μια τετραετία και
απαλλαγή του για τα υπόλοιπα των οφειλών εφόσον ζητά να απαλλαγεί η κυρία κατοικία του από τη
ρευστοποίηση των περιουσιακών του στοιχείων, τη στιγμή μάλιστα που έχει και άλλα ακίνητα τα οποία θα
μπορούσαν να ρευστοποιηθούν για την ικανοποίηση των πιστωτών. Οι ανωτέρω ενστάσεις είναι απορριπτέες
για τους εξής λόγους : η υπό στοιχ. α ένσταση τυγχάνει αβάσιμη ως προς μεν το σκέλος της υπό στοιχ. αα με
βάση όσα εκτέθηκαν ανωτέρω για την υπό στοιχ. α ένσταση της τράπεζας «EFG Eurobank Ergasias Α.Ε.»,
ως προς τα άλλα, δε, δύο σκέλη της (υπό στοιχ. αβ και αγ) διότι το μηνιαίο κόστος διαβίωσης του αιτούντος
και των υπολοίπων μελών της οικογένειάς του θα εκτιμηθεί από το Δικαστήριο με βάση τα προσκομιζόμενα
σχετικά στοιχεία και τα διδάγματα της κοινής πείρας ενόψει και του ότι η τυχόν παράθεση από τον αιτούντα
οποιουδήποτε ποσού για την κάλυψη της τάδε ή της δείνα βιοτικής ανάγκης θα είχε τον χαρακτήρα της
αβεβαιότητας αφού δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι ανθρώπινες ανάγκες λόγω και των
απρόβλεπτων περιστάσεων, ενώ ο νόμος 3869/2010 δεν απαιτεί την αναφορά των δαπανών διαβίωσης του
οφειλέτη αλλά την παράθεση των περιουσιακών του στοιχείων και των εισοδημάτων του ιδίου και της
συζύγου του (άρθρ. 4 παρ. 1 εδ. β΄, 5 παρ. 1 εδ. α΄) ενώ αναφορικά με την παράλειψη αναφοράς
εισοδημάτων από μισθώματα των τριών αγροτεμαχίων στα Χανιά Κρήτης, ο σχετικός ισχυρισμός προβάλλεται
αλυσιτελώς διότι ακόμη και στην περίπτωση, που πράγματι αυτά τα ακίνητα ήταν εκμισθωμένα σε
καλλιεργητές και απέφεραν κάποιο εισόδημα αυτό θα είναι, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, πολύ
μικρό για να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των χρεών του αιτούντος καθώς, όπως είναι γνωστό, τα
αγροτεμάχια εκμισθώνονται με ετήσιο μίσθωμα, το οποίο συνήθως έχει συμβολικό χαρακτήρα
(100,00-150,00 ευρώ κατ’ έτος) ή με παροχή σε είδος (ζώου ή γεωργικών προϊόντων) από τον
καλλιεργητή-μισθωτή στον εκμισθωτή, β) Όσον αφορά στην υπό στοιχ. β ένσταση, αυτή τυγχάνει αβάσιμη
διότι το αίτημα εξαίρεσης της κύριας κατοικίας του αιτούντος από την ρευστοποίηση υποβάλλεται καθόλα
νόμιμα βάσει της διάταξης του άρθρ. 9 παρ. 2 του εφαρμοζομένου εν προκειμένω νόμου ενώ η ρευστοποίηση
άλλου περιουσιακού στοιχείου του αιτούντος εναπόκειται στην κρίση του δικαστηρίου. Η «ΓΕΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» προέβαλε τις ακόλουθες ενστάσεις, όπως αυτές αναπτύσσονται στις από 28-9-2011
προτάσεις της : α) καταχρηστικής ασκήσεως της ένδικης αίτησης με βάση, κυρίως, τον ισχυρισμό ότι ο
αντίδικός της έχει περιέλθει σε δόλια μόνιμη αδυναμία πληρωμής καθώς προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση
σε νέα μέσα πίστωσης αποσιώπησε ή παρέλειψε να δηλώσει την ύπαρξη των υφιστάμενων οφειλών-
υποχρεώσεων του και γενικά επέλεξε να συμπληρώσει το εισόδημά του με διαρκή δανεισμό εν γνώσει της
αδυναμίας κάλυψής τους έτσι ώστε σε συνδυασμό με τον καταδολιευτικό χαρακτήρα των ανωτέρω
μεταβιβάσεων ακινήτων, η αίτηση να αφορά κατ’ ευφημισμόν και μόνο ρύθμιση οφειλών αφού επί της
ουσίας αποτελεί αίτηση διαγραφής των οφειλών του αιτούντος προς το σύνολο των πιστωτών του. β)
απαραδέκτου ασκήσεως της αίτησης λόγω βα) έλλειψης προϋποθέσεων του άρθρου 4 και του άρθρου 5 παρ.1
του Ν. 3869/2010, ισχυριζόμενη η ενιστάμενη τράπεζα ότι δεν προσδιορίζονται καθόλου οι βιοτικές ανάγκες
του αιτούντος και της οικογενείας του, ββ) ψευδών πληροφοριών και ανειλικρινών δηλώσεων, ισχυριζόμενη
ότι ο αιτών εν γνώσει του και από δόλο και με σκοπό να αποδείξει με τον τρόπο αυτό ότι βρίσκεται σε
δυσχερή οικονομική θέση εμφανίζει στους πιστωτές του ελλιπή τα στοιχεία, που τον αφορούν, ελλιπή τον
κατάλογο των πιστωτών του καθώς κι των υποχρεώσεών του προς αυτούς παραβιάζοντας ρητά το καθήκον
ειλικρινούς δηλώσεως του άρθρου 10 Ν. 3869/2010 ενώ είναι ενδεικτικό ότι στην αίτηση δεν αναφέρεται εάν
έλαβε κάποιο αξιόχρεο αντάλλαγμα για την μεταβίβαση των ακινήτων, που αναφέρει στην αίτησή του και εάν
σώζεται σήμερα το αντάλλαγμα αυτό, βγ) μη σύμμετρης αλλά προνομιακής ικανοποίησης κάποιων πιστωτών,
ισχυριζόμενη η εν λόγω τράπεζα ότι ο αιτών εξαιρεί από το σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του τα χρέη του
προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Συνεταιριστική Τράπεζα
Δωδεκανήσου, δηλώνοντας ότι θα εξυπηρετεί κανονικά τις απαιτήσεις των τελευταίων πιστωτικών
ιδρυμάτων, γ) ένσταση αοριστίας της αίτησης, ισχυριζόμενη η ενιστάμενη τράπεζα ότι γα) η ένδικη αίτηση
δεν συνοδεύεται από έγγραφα, τα οποία είναι αναγκαία για την υπαγωγή στη ρύθμιση του συγκεκριμένου
νόμου όπως τελευταίο εκκαθαριστικό Σημείωμα Φόρου Εισοδήματος, η τελευταία δήλωση φορολογίας
εισοδήματος (έντυπο Ε1), το έντυπο Ε9-έτους 2005 και τυχόν μεταγενέστερες μεταβολές του, το τελευταίο
Εκκαθαριστικό Σημείωμα Ενιαίου Τέλους Ακινήτων, γβ) ενώ αναφέρει ότι ευρίσκεται σε μόνιμη αδυναμία
αποπληρωμής των ληξιπροθέσμων οφειλών του δεν εκθέτει στην αίτηση εάν καταβάλει προσπάθεια για
ανεύρεση συμπληρωματικού εισοδήματος από νέα εργασία λόγω της μικρής ηλικίας του (43 ετών), γγ) δεν
προσδιορίζει καθόλου στην υπό κρίση αίτηση τις βιοτικές ανάγκες του και το εκτιμώμενο κόστος εκάστης
αυτών.